Mi ne plu tenis tiun ĉi militon, tiun ĉi etoson, miajn kamaradojn, kaj eĉ min mem, tial mi foriris dum kelka tempo. Mi petis permeson al neniu, mi parolis pri tio al neniu, mi simple foriris por promeni hazarde. Mi ne scias kion mi serĉas, kion mi celas je tiu promenado, mi nur scias ke nun mia ĉeesto en la milito estus malbona al miaj kamaradoj kaj ankaŭ al nia tre amata revolucio. Nun mi spertas la solecon, nun mi suferas, sed almenaŭ miaj pensoj pli kaj pli iĝas pli klaraj kaj pli kompreneblaj. Baldaŭ mi pretiĝos por reveni al la milito, baldaŭ mi povos pli bone helpi la revolucion.
Nenhum comentário:
Postar um comentário